Në Shipkovicë gjatë ditëve të kaluara Ali Ahmeti vetëm njëherë është takuar me kryetarët e tri partive shqiptare të cilat vlerësohen si më me ndikim. Në Shipkovicë, më 4 nëntor, “mysafirë” të zotit Ahmeti dhe bashkëpunëtorëve më të ngushtë të tij ishin Kastriot Haxhirexha, Arben Xhaferi dhe Ymeri. Ky takim është bërë me kërkesë të udhëheqësit politik të UÇK-së dhe ka zgjatur rreth pesë orë. Sipas informatave të Lobit, një debat më i nxehtë është zhvilluar ndërmjet kryetarit të PDK-së, K. Haxhirexha, dhe aatij të PPD-së, Y.Ymeri, nga njëra dhe Ali Ahmetit, nga ana tjetër, ku kryetari i PDSh-së, Arbën Xhaferi, më tepër ka manifestuar një qëndrim indiferent. Në këtë drejtim, Haxhirexha ka shpjeguar qëndrimet e veta se ai “nuk është nënshkrues i asnjë dokumenti politik” dhe konform kësaj nuk mbanë përgjegjësi për (mos) realizimin e tyre. Ymeri ka kontestuar formulimet e amendamenteve të propozuara për ndryshimin e Preambulës dhe të pozitës së bashkësive fetare. Nga kjo ai ka nxjerrë përfundimin se “shqiptarët fitojnë shumë pak nga e gjithë kjo që u bë”.

Kërkoni, kërkoni - urdhëroni!

Në çarshinë e Tetovës, tash më flitet se konstatimit të këtillë të Ymerit, Ahmeti i është kundërvënë me fjalët: “Mirë, e pra, urdhëroni Ju të PPD-së dhe tash më luftoni Ju!”. Në vazhdën e kësaj, Ymeri ia ka tërhequr vërejtjen Xhaferit “për shumë punë të dyshimta që ai i bën tinëzisht e që shkojnë në favor të maqedonasve dhe në dëm të shqiptarëve”, si dhe për mungesën e gatishmërisë së tij (Xhaferit) për të bashkëpunuar me partitë tjera shqiptare për çështjet “kapitale për shqiptarët”.

Edhepse mund të fitohet përshtypja se prijësit politik shqiptarë e informojnë “bossin” e vetë dhe se nga ai kërkojnë që të përcaktojë se kush ka të drejtë e kush jo, prapëseeprapë takimi ka qenë më tepër në funksion të infromatave dhe pikëpamjeve sesa ndonjë marrëveshje e fortë për ndonjë paraqitje të ardhshme, unike, të tyre. Në të vërtetë, marrëdhëniet e Ali Ahmetit me treshin e liderëve kanë specifikat e veta.

E përbashkëta qëndron në atë se të trija partitë, në periudha të ndryshme, të bëhen krah politik i UÇK-së, por Ahmeti dhe UÇK-ja ia dolën që me mjeshtri t'i shmangen çfarëdo veprimi parcial partiak në gjirin e saj. Edhepse UÇK-ja me paraqitjen e vet i margjinalizoi praktikisht PPD-në dhe PDSh-në të cilat veç e veç, në kohë të tyre, nuk ia dolën që me pjesëmarrjen e tyre në qeveri të vënë në jetë kërkesat politike të shqiptarëve dhe kështu, në njëfarë mase UÇK-ja u erdhi si “oponente” e ashpër e tyre, ndonëse krahas të gjitha zërave për një disponim anti-parti, publikisht askush nga kreu i UÇK-së, nuk i kritikoi. Ahmeti, edhe pas vendosjes së paqes së brishtë dhe paralajmërive për aktivizimin e tij politik, botërisht nuk tha asnjë fjalë të ashpër ndaj liderëve të PDSh_së dhe PPD-së, si rivalë të mundshëm politik.

Ahmeti indiferent ndaj partive politike

Marrëdhëniet me PDK-në e Haxhirexhës, Fadil Bajramit dhe Xhevat Ademit, janë ca më specifike. Edhe përkundër angazhimeve të afërta nga ditët e rinisë, por dhe për shkak të faktit se dy deputetët e PDK-së kanë lidhje të ngushta me Fazli Veliun. Në të vërtetë, pikërisht ishin ata iniciatorët dhe realizatorët e peticionit që në pranverën e vitit të kaluar(mars) e nënshkruan thuajse të gjithë deputetët shqiptarë, me të cilin u kërkua që zoti Veliu të lirohet nga arrestimi në Gjermani dhe që qeveria e Maqedonisë të heq dorë nga kërkesa për ekstradim të këtij. Madje, vlerësohej se një afri e këtillë me UÇK-në, PDK-së ddo t'ia mundësonte vendin e krahut të saj politik që, koha tregoi, nuk ndodhi. Gjatë luftës, një kohë, seekretari i saj i përgjithshëm, Xhevat Ademi, “shëtiste” nëpër Malet e Sharrit, por nuk mori ndonjë pozitë të rëndësishme në udhëheqjen e kryengritësve.

Pas vendosjes së armëpushimit, në kuvendet themeluese të degëve të PDK-së, njerëzit e Haxhirexhës, madje paralajmëronin (si në Shkup) edhe praninë e Ali Ahmetit që asnjëherë nuk ndodhi. Ca mjete të informimit ne gjuhën maqedonase, ndërkaq e pohonin këtë me të madhe. Nga ana tjetër, ata që janë më të udhëzuar në lojërat politike thonë se Ali Ahmeti nuk pajtohet fare me përcaktimin e PDK-së për federalizimin e Maqedonisë në këtë moment, por as edhe më vonë. Madje, i njëjti këtë koncept e vlerëson si njësoj ose edhe më të dëmshëm për shqiptarët se koncepti i Akademisë Maqedonase të Shkencave dhe Arteve për ndarjen e Maqedonisë.

PPD-ja vetëm “bën amin”...

Kryetari i Partisë Demokratike Shqiptare, sikundër mësohet, është ankuar se “këta të PPD-së dhe sidomos kryetari i saj veprojnë kokë më vete, se nuk bashkëpunojnë” dhe se memzi presin të dalin përpara gazetarëve për t'u lavdëruar se kanë kërkuar këtë e atë, ndërsa “brenda në takime vetëm kanë bërë amin”...

Këtu nuk përfundojnë takimet e Ahmetit me përfaqësuesit politik të shqiptarëve të Maqedonisë. Një ditë më vonë, sipas burimeve tona, në Shipkovicë, së bashku me Ymer Ymerin, ngjitet një grup më i madh i deputetëve të PPD-së dhe udhëheqësve të saj. Kjo mbase flet se Ymeri dhe Ahmeti megjithatë në takimin e para një dite nuk kishin mundur të gjejnë gjuhë të përbashkët por edhe të ndahen keqas. Ky takim i ri,si duket është inicuar nga Ymeri. Në orët e mbrëmjes, Ahmeti ia ka dërguar Ymerit dhe njerëzve të tij makinat për t'i sjellë në Shipkovicë. Jo se ata s'kanë pasur se me çka të shkojnë, por për të treguar edhe disponimin e tij edhe ndaj PPD-së, veprim ky sado i arsyetuar me “shkaqet e sigurisë”. Pritja e këtij delegacioni, sikundër mësohet, ka qenë mjaftë e ngrohtë, vëllazërore e miqësore. Si zakonisht, i pari ka marrë fjalën mikpritësi. Ka elaboruar situatën e përgjithshme në rajon dhe në botë, me një theks të veçantë mbi gjendjen këtu në Maqedoni. Për gjendjen e sigurisë ka folur shefi i Shtabit të Përgjithshëm të UÇK-së, Gëzim Osdreni. Ahmeti, mëson Lobi, ka kërkuar vendosjen e një uniteti më të fortë midis shqiptarëve në Maqedoni, duke theksuar qëndrimin asnjanës të UÇK-së ndaj partive politike. Dhe, në këtë rrafsh, ka përmendur rolin pozitiv të partive gjatë kohës ssë luftës. Ka paraqitur pikëpamjet e tij lidhur me veprimin e faktorit ndërkombëtar në zhvillimet në Maqedoni dhe ka nënvizuar veçmas pakënaqësinë me çështjen e amnistisë. Ymeri ka kërkuar që pikëpamjet e veta të shfaqin edhe bashkëpartiakët e tij, duke u arsyetuar se ai dhe Ahmeti i kanë të njohura pikëpamjet e njëri-tjetrit. Është interesante njohuria e Lobit se në takim ka dalë ideja që propozimit të Trajkovskit për tekstin e Preambulës t'i reagohet me një kundërpropozim dhe atë “me gradacione për pozitën e bashkësive etnike në Preambulë”. Këtë ide e ka hudhur poshtë Abdurrahman Aliti i cili paraprakisht kishte bërë një retrospektivë të ngjarjeve politike, për organizimin e maqedonasve kundër dokumentit të Ohrit, për debain politik të zhvilluar nga maqedonas, e kështu me radhë.

Ky propozim është elaboruar më tej nga ana e Ismet Ramadanit, me nënvizim se “ duhet urgjentisht të takohen Haxhirexha, Xhaferi dhe Ymeri dhe propozimi t'u paraqitet ndërkombëtarëve”. Këtë ide Ahmeti e ka mbështetur dhe ka marrë rolin e organizatorit të takimit të tre udhëheqësve.

Prosperitetistët kundërpërgjigjen

Gjatë ndejes, si duket, nuk është lënë anash as pakënaqësia e prospritetistëve me veprimet e PDSh-së dhe të Xhaferit. Është kërkuar një lloj “reterimi” i këtij të fundit nga vlerësimi teepër i favorshëm për variantin më të ri të Preambulës. Abdyladi Vejseli ka paraqitur pak më ashpër “mossinqeritetin” politik të numrit një të PDSh-së,duke e bërë këtë me , sipas tij, shembuj, konkretë. Nga ana e tij, Naser Zyberi ka shpjeguar procedurën parlamentare për ndryshimet kushtetuese dhe ka kundërshtuar qasjen e Ahmetit lidhur me zgjidhjen e problemit sipëror, duke shpjeguar se me Dokumentin-kornizë nuk është zgjidhur puna e Universitetit të Tetovës. Zyberi është i mendimit se vetëm legalizimi i UT-së është zgjidhje adekuate për arsimin e lartë në gjuhën shqipe, me financim nga buxheti i shtetit. Moskuptimi fillestar midis Ahmetit dhe Zyberit konsiston në atë rreth të drejtës së këtij të fundit sepse Marrëveshja-kornizë parashikon obligimin e qeverisë që pas katër vitesh shteti të jetë ai që financiarisht do ta ndihmonte arsimin e lartë në gjuhën shqipe, por pa konkretizuar se si do të bëhet kjo.

Nguti për propozime, nguti për takime

Dhe, pikërisht rreth kësaj, midis palës shqiptare është shënuar një nguti e panevojshme, madje doli edhe propozimi për “pazarllëk” me Preambulën për hesap të UT-së, bashkimit të UT-së me Universitetin e “Shtulit”, etj. Mirëpo, shkaqe për nguti nuk ka. Universiteti të cilin e quajmë “i Shtulit” është një projekt i shkëlqyeshëm i cili nga zgjidhja politike u arrit të transformohet në projekt të pastër arsimor. Nuk ka nevojë që projekti të kthehet nga fillimi. Për të edhe bashkësia ndërkombëtare ka detyrimet e veta. Sipas ligjit për arsimim sipëror, që ta financojë gjatë katër viteve të ardhshme. Prandaj, nuk duhet t'i mundësohet edhe më tutje qeverisë që Universitetin e EJL-it ta shfrytëzojë si kompensim për mosekzistimin e univrsitetit publik, në të cilin do të mësohet edhe në gjuhën shqipe. Shteti e ka këtë obligim përderisa ekzistojnë universitete të njëjta ku mësimi zhvillohet në maqedonisht. Në këtë drejti, koha punon për kërkesat e shqiptarëve.

Në takimin me Ali Ahmetin, në Shipkovicë, Mahi Nesimi, ka kërkuar unitet të përgjithshëm të shqiptarëve për shumë çështje, por jo edhe për Preambulën e ndryshuar. Ka paraqitur pikëpamjet rreth pakënaqësisë së shqiptarëve me pranimin e një statusi të tillë. Këtë e ka ilustruar me ngjarjet e vitit 199, kur është miratuar Kushtetuta aktuale dhe ka tërhequr vërejtjen se statusi që propozohet për shqiptarët “është më i disfavorshëm se ai i vitit 1974”, me çka është pajtuar edhe Ahmeti. A. Aliti, ka ndërhyrë duke shpjeguar se Preambula e ofruar mohon autoktoninë e shqiptarëve. Të pranishmit nuk kanë bërë komente. Në këtë bashkëbisedim, njerëzit e Ahmetit, kryesisht ushtarakë të lartë, nuk janë përfshirë, duke respektuar udhëheqësin e tyre politik.

Lobi ia doli të sigurojë edhe informatën se me udhëheqës të PPD-së, të premten është zhvilluar edhe një takim i Ali Ahmetit, por pa njohuri të tjera se cilët ishin përfaqësuesit e saj. Edhe këtë herë është “analizuar situata” dhe veprimi i shqiptarëve. Këtu nuk përfundojnë ndejat e kësaj natyre, sepse të shtunën në Shipkovicë ka qëndruar edhe një garniturë tjetër politikanësh shqiptarë - e prijësve të PDK-së. Por, si duket as këtu nuk përfundojnë ecejaket e politikanëve shqiptarë në katundin përmbi Tetovë. Disa personalitete politike të PPD-së që janë më këmbëngulës në refuzimin e variantit të fundit të Preambulës sërish janë gjetur tek Ali Ahmeti, pikërisht dje, më 11 nëntor, duke kërkuar prej tij gjetjen e “çares” për këtë çështje. Kush - cilin do ta bindë, mbetet të shihet gjatë ditëve që pasojnë.